aanbiedingen
De film “Awakenings”, de scene waarin het hoofdpersonage uitlegt waarom de oude vrouw in de inrichting pas naar het raam kan lopen als hij het blokpatroon op de vloer heeft doorgetrokken. Hij verwoordt het als dat zij aan de vloer de wil moet ontlenen om naar het raam te lopen.
Ik denk nog wel eens aan die scene als ik perse van een aanbieding gebruik wil maken. Bijvoorbeeld de kortingsbonnen van Burger King die in februari in de bus vielen. Tot eind maart kan je met die bonnen tegen korting bepaalde hamburgers kopen in maar een paar Burger King filialen, waaronder eentje hier in de buurt. Ik was tot nu toe nog nooit bij de Burger King hier in de buurt geweest. Hij ligt niet op een veel gereden route. En als ik er al langs reed, kwam het nooit in me op om er naar binnen te gaan. Nu stap ik er speciaal voor op de motor om daar met korting hamburgers te kopen.
Zelfde met de kortingsbon van de Makro. Ik koop geregeld bij de Makro; neem altijd de folders goed door. Zo af en toe zit er een tegoedbon bij voor een tientje korting op een faktuur van tenminste €50. Natuurlijk alle aanbiedingen en andere kortingen uitgesloten. Afgelopen maandag was die bon voor het laatst geldig. En dus MOEST ik wel naar de Makro om nog snel dingen te kopen en die bon te kunnen gebruiken. Ik kocht 12 pakken vaatwasmachinereiniger. Die kosten maar iets in de drie euro. Dus om in de buurt van die minimale €50 te komen, inclusief enkele andere dingen die ik nog wel kon bedenken, moest ik er wel veel van afnemen. Voor mij is dat zinvol. Maar ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen zo overkomt.
Hoewel ik me er van bewust ben, kan ik niet ontkomen aan die ‘wil’ die de kortingsbon mij geeft, om te kopen. Ik neem alle supermarktfolders die in de bus vallen, geduldig door. Een onvermijdelijk resultaat is dat in mijn vriezer veel van hetzelfde kan liggen, omdat dat nu eenmaal in de aanbieding was. Momenteel heb ik bijvoorbeeld 40 eieren in huis. Het eerste pak van 15 kocht ik in de supermarkt. We hadden geen eieren meer en dat pak bood de gunstigste prijs per ei. En toen kwam de aanbieding van de Makro. En ja, dan moet ik wel.
Gelukkig kan ik af en toe aan de rem trekken. Als het erg nutteloos is, dan gaat het verstand vaak toch wel de boventoon voeren. Zo had de Makro tegen Sinterklaastijd een speelgoedhelicopter in de aanbieding waarin een videocamera’tje zat. Nou heb ik iets met camera’s. Het liefst zou ik alle hoeken en gaten van het huis bestrijken met camera’s zodat ik, achter de computer gezeten, alles in de gaten kan houden en er geen blinde hoeken meer voor me zijn. Meteen zag ik het bereik van mijn bewakingscamerafetish flink uitgebreid met zo’n vliegende camera. Ik moest zo’n ding hebben. En toen schoot het verstand te hulp, dat opperde om eerst eens op internet te gaan kijken. Kon het misschien nog goedkoper? Ja, dat kon. En meteen was de koopdwang weg, want die goedkopere prijs was geen aanbieding maar een vaste verkoopprijs. Met de dwang verdwenen, kon ik de rust vinden om reviews van het ding te lezen en beelden ervan op youtube te bekijken. Toen was het enthousiasme zover gedaald dat ik me er overheen kon zetten en het ding niet gekocht heb. Niet zonder slag of stoot, overigens. Het gevoel bleef hangen het ding bij de Makro te willen kopen, nu het daar in de aanbieding was.
Deels zal deze eigenschap terug te voeren zijn op mijn opvoeding. Zowel mijn oma als mijn moeder waren erg ‘aanbiedingsbewust’. Veel mensen zijn dat, daarom worden die folders verspreid. En het dwangmatige komt ook bij veel mensen voor. Van wie werd het niet gezegd: “Als een drol in de aanbieding is, koopt ze die nog”? Dus evengoed heeft dit niets met autisme te maken. Maar toch valt het mijzelf op hoe dwingend die aanbiedingen kunnen zijn….