De truuk van mindfulness 2

09-02-2014 10:02

Cruijff zei het al: "Elk nadeel heb z'n voordeel." En dat geldt voor mindfulness ook. Het nadeel dat het stellen van een zeer concreet en beperkt doel (het volgen van je ademhaling of het 'scannen' van je lichaam) heeft, is dat het je toch in een soort doe-modus dwingt. Met dit verschil dat deze doe-modus op het heden gericht is. Wat ik merk, is dat het evidente voordeel daarvan is, dat ik mijn doe-denken daarvoor niet hoef te verlaten. Wat tevens het grote nadeel ervan is. Verwarrend, inderdaad.

Ik zit op de bank. Het is avond. We hebben een tv-programma gekeken. Dat is nu afgelopen. We zouden nog een ander programma kunnen kijken, maar daar hebben we eigenlijk geen zin in. Meestal volgt dan zap-gedrag. Vermoeiend, en vaak weinig bevredigend. Dit keer kunnen we de verleiding weerstaan. De tv gaat uit. En daar zitten we dan.

Mijn vrouw is wat meer gewend zichzelf bezig te houden met andere dingen dan naar een scherm turen. Ze leest, puzzelt of handwerkt. Ik lees alleen op de wc. Puzzelen deed ik wel, maar trekt me toch onvoldoende om het vol te houden. Net als hardlopen. En handwerken trekt me al helemaal niet.
Ik zit dus stil op de bank en doe niets. Gelukkig raakt mijn vrouw daar al een beetje aan gewend en komt de vraag "wat is er?" niet onmiddellijk. Wat er is? Ik probeer mindfull bezig te zijn, zonder me op iets specifieks te concentreren.

Wat meteen opvalt, is de drang om iets te gaan doen. Nu val ik dus alweer in oude gewoontes; ik ben gaan schrijven. Maar de drang om iets te doen, is groot. Lezen, puzzelen, schrijven, tv-kijken.... Iets. Gewoon zitten en niets doen, dat is me zo vreemd, dat ik het niet meer dan een paar minuten vol houd.
Ach, alle begin is moeilijk.

Hoe kan ik dat doen-denken loslaten? Door te mediteren, zeg je nu natuurlijk. Ja, leuk ja. Een cirkelredenering. Heel grappig. Maar voor mij zit de truuk dus daarin: het los kunnen laten van de drang om iets te doen. Als ik die eenmaal kan laten varen, ben ik er. Ik hoef me niet op iets te concentreren. De kunst is om die concentratie juist los te laten, denk ik.
Heel moeilijk.