door fout achtervolgd
In het onderwerp hieronder leg ik uit om welke 'fout' het gaat. Hier zeg ik iets over wat het in tweede instantie met me doet.
Ik werd vannacht wakker uit een nachtmerrie. Dat komt vaker voor. Mijn dromen gaan (vrijwel) altijd over sociale situaties. In nare dromen worden die bedreigend. In nachtmerries zelfs levensbedreigend. Zo ook de paypalkwestie.
Mijn gezond verstand - voorzover aanwezig - zegt dat er eigenlijk weinig aan de hand is. Ik kan die paypal-account niet gebruiken; so what? Maak ik een andere aan...klaar. Ik ben geen geld kwijt (er stond niets op), ik loop geen transacties mis (anders opgelost). Dus wat is het probleem? Kijk, dat weet ik zuiver cognitief wel, maar zo voelt het absoluut niet. Ik ben bang. Ik voel me in mijn bestaan bedreigd. Ze hebben het op mij voorzien, dat soort gevoelens komen boven. En in mijn droom krijgt dat vorm. Zozeer, dat ik bezweet wakker wordt en wel het bed uit MOET, omdat ik mijn gedachten niet meer op iets anders richten kan, of voldoende kan ontspannen om weer in slaap te vallen. Het werd dus weer een korte nacht.
Een gevoel van bedreiging, in het nauw gedreven worden/zijn, persoonlijk aangevallen met middelen waartegen ik niet op kan, dat zijn inmiddels bekende verschijnselen in mijn leven. Ik denk gevoed door gebeurtenissen die niet passen in de zorgvuldig opgebouwde representatie van de (sociale) werkelijkheid, en er dus niet door verklaard kunnen worden. En wat je niet kent, kan heel beangstigend zijn, zeker als het zich voor jou onvoorspelbaar gedraagt.
Aan de andere kant verknoei ik heel veel tijd aan het doornemen van scenario's. Niet als hobby, niet omdat ik het leuk vind, of zelfs maar omdat ik het wil. Eenvoudig omdat ik het niet laten kan. Een manier van omgaan met de (sociale) werkelijkheid is om de wetmatigheden erin te ontdekken en op basis daarvan scenario's uit te denken die aangeven in welke richting een volgend treffen zich zal ontwikkelen.
Nu ik het woord "treffen" gebruik, merk ik op hoe toepasselijk dat is. We gebruiken het woord in sociale context; we treffen elkaar ergens. "Wat leuk dat ik je hier tref", of "Kunnen we elkaar ergens treffen?" Het woord heeft ook de betekenis van schade aandoen, of uitschakelen. Voor autisten komen die betekenissen erg dicht bij elkaar. Want elke sociale situatie is er een die je kan treffen in de tweede betekenis. En elke sociale omgeving is er een die je uiteindelijk ZAL treffen in die negatieve betekenis. Het is niet meer een kwestie van OF, maar van WANNEER.
Het is dus misschien niet zo vreemd of onvoorstelbaar dat dit nachtmerries veroorzaakt. Fictieve scenario's leiden tot voltreffers, tot destructie. Realistische scenario's kunnen dat ook, al blijft het vaak bij iets minder heftige gevolgen. De angst ervoor is echter groot. Ik kan het idee krijgen dat het zelfs toeneemt. Op tv begin ik films, series en zelfs documentaires te mijden die te bedreigend overkomen. De momenteel zo populaire fantasyfilms, die voor het merendeel uit de computer komen omdat de werkelijkheid nu eenmaal minder grafisch is, kunnen mij absoluut niet bekoren. Ik kan me zelfs niet voorstellen waarom wie dan ook die zou willen zien. Waarom zou je jezelf willen onderdompelen in bedreiging als de afwerping daarvan niet om de hoek klaar staat en definitief en ontladend is? Een uur aan bedreiging moeten meemaken voordat die bevrijding komt, is teveel voor me; op het scherm of in een droom.
Hoe ik de angst het beste af kan schudden, weet ik eigenlijk niet. De meest voorkomende methode voor mij is om het met mijn therapeut erover te hebben. Na afloop van de sessie is de angst dan meestal afgenomen. Een structurele oplossing lijkt er niet voor te zijn. En hoe ik vandaag mijzelf uit de put kan trekken, moet ik nog ontdekken.