geparkeerd

Ik moest in Utrecht zijn tijdens een hittegolf. Ik genoot bij het zicht van enkele jonge vrouwen die ik op de fiets passeerde. Ze waren zeer zomers gekleed. Ik had tegen ze willen zeggen: “wow, wat zie jij er verrukkelijk uit,” of woorden van gelijke strekking. Maar ja, dat mag niet hè. Sinds de MeToo-beweging is het helemaal uit den boze om een vrouw te complimenteren over haar uiterlijk. Maar ook al daarvóór kon je het beter laten. Even voor de duidelijkheid: ik heb het echt alleen over iets zeggen dat positief bedoeld is, niet gevolgd door enige actie.

Zouden hetero mannen niet geilen op mooie, jonge vrouwen, dan was de wereld een hoop problemen armer. Geen overbevolking, geen voedseltekort, geen klimaatcrisis. Misschien ook geen huizentekort of grote migratiestromen. Geen moorden “in de relationele sfeer”. Maar ja, de meeste mannen die worden geboren, geilen nou eenmaal op mooie, jonge vrouwen. Als ik zo’n exemplaar zie lopen, met een paar stevige, gebruinde benen onder een kort rokje, een strak, goed gevuld topje, lang haar en opgeruimd gezicht, dan denk ik niet: goh, wat heeft die de kleuren van haar outfit leuk gecombineerd. Zo’n gedachte zal hooguit in me opkomen bij iemand die zich heel uitbundig heeft uitgedost.

Complimentjes als: “wat zie jij er mooi uit” geef je aan 4 jarige meisjes die voor hun verjaardag een prinsessenjurk hebben aangetrokken, naaldhakken van moeders voortschuiven, en een Frozen toverstafje van Toys ‘r Us zwaaien. “Wat zie jij er stoer uit” is dan weer voor jongetjes van die leeftijd die een donkere zonnebril op hebben en een skelter rijden met felle strepen erop. “Wat een prachtig ensemble” zeg je tegen je oma die voor haar 85ste verjaardag speciaal naar het gerenommeerde damesmodemagazijn is geweest met één van de (schoon)dochters, om voor deze gelegenheid iets nieuws te kopen. “Dat ziet er patent uit,” is voor opa in zo’n geval voldoende. Allemaal complimenten die volstrekt ontoereikend zijn voor opwindende, jonge vrouwen in dito kledij, die vrij over straat gaan in het zicht van gezonde, heteroseksuele mannen. Mannen als ik die wijselijk hun mond houden. We zien het wel, hoe mooi ze zijn, en we genieten ervan, maar we zeggen het niet. Ons zal je niet horen. De lippen blijven stijf op elkaar.

Nee, dan die man in zijn Volvo die in één keer de wagen in een niet al te ruime parkeerplek weet te schuiven. Hij steekt precies ver genoeg achteruit, en komt met de banden hooguit 10 cm van de stoeprand te staan. Dat valt me op, omdat zo vaak bestuurders geen idee hebben hoe groot hun vervoermiddel precies is. Ze blijven ten minste een halve, en soms wel een hele meter van andere voertuigen verwijderd, om vervolgens met veel heen en weer steken uiteindelijk minstens 30cm van de stoeprand uit te komen, of met een band er half overheen. Als de man is uitgestapt en langs mij loopt, besluit ik dat ik hem complimenteer met zijn uitstekende parkeerprestatie. Hij vertrouwt mij toe dat hij zich al afvroeg wat ik daarvan vond. Ik ben dus blij dat ik besloot het compliment te geven. Jammer dat ik er te lang op door ga. Maar toch gaan allebei iets blijer verder dan we hiervoor waren.

Dat is de kracht van een compliment. Iemand die mij toevoegt dat ik er goed uit zie, of iets leuks zegt over mijn hoofddeksel, dat is leuk. Helaas zal mijn lichaam geen vrouwenhart meer sneller doen kloppen. Maar omdat strakke vrouwenlichamen nu eenmaal seksuele gedachten losmaken bij heteroseksuele mannen, en seksueel getinte uitspraken taboe zijn, blijf ik daar ver van. Onlangs kwamen een jonge man en vrouw bij mij thuis voor een zakelijke bespreking. De vrouw was zo mooi, dat ik haar niet eens meer aan durfde te kijken. Want je weet maar nooit wat ze in je ogen menen te lezen, of wat ze bedenken dat je bedoelt met die aandacht. Ik richtte mij maar op de man die met haar meegekomen was, want voor je het weet gaan je ogen dwalen naar vrouwelijke welvingen waar geen tekst uit komt. Het voelde onnatuurlijk, vervelend, irritant, ja zelfs intimiderend. Waarom sturen ze zo’n bloedmooie vrouw mee? Stuur twee oudere mannen, dan heb ik nergens last van. Dat is het gevolg van de MeToo-beweging op mij. Ook op straat parkeer ik elk mogelijk compliment en fiets ik stoïcijns door. En dat vind ik eigenlijk een beetje jammer.