gratis

Een lokale autogarage had iets te vieren en stuurde daarom naar iedereen die ze in het bestand hadden staan, een email met de uitnodiging om op een zaterdag de auto gratis te laten wassen. Een of ander sportteam zou in ruil voor sponsoring de waswerkzaamheden uitvoeren. Ik gaf mij meteen op. De auto was al een tijd niet meer gewassen.

De dag naderde en ik begon te merken dat ik hier zenuwachtig over werd. Want was dat gratis nou werkelijk wel gratis? Zouden de sportteamleden verwachten een tip te krijgen voor hun werkzaamheden? Zou de garage proberen andere artikelen of diensten te slijten? Het werd dus weer onduidelijk wat ik van deze actie had te verwachten. Het is me immers wel eerder overkomen dat iemand iets leek weg te geven, maar er even later toch betaling voor eiste, hoe vrijgevig ook aangeboden. Ik kan dat blijkbaar niet goed uit elkaar houden. Hoe kon ik voorkomen dat me geld afgetroggeld zou worden voor iets waar ik niet op zat te wachten?

Dat gepieker verknalde het goede gevoel over de gratis autowasbeurt. Het voelde die zaterdag als een verplichting. Ik had mij immers opgegeven en een bepaalde tijd toegewezen gekregen om de auto te laten wassen. Niet verschijnen zou ondankbaar lijken. En het voelde alsof ik dan mensen in de steek zou laten die met mij rekening hadden gehouden.

Na nog meer gepieker, besloot ik zonder iets van geld bij me, naar de autowasserij te gaan. Vóór de garage stonden vier jongemannen auto's te wassen, terwijl anderen rond liepen en er in de garage werd gesleuteld. Een groepje mensen stond half in de garageopening te wachten met koffiebekertjes in de hand, naast een statafel met thermoskan en schaal met cake. Waar zou ik me nou moeten melden? Ik liep naar de receptie, maar daar was niemand. In de wachtruimte zat een vrouw. Vast ook een klant. Haar vroeg ik naar de procedure, maar zij wist het ook niet precies. Gelukkig kwam een man in overall aan lopen die mij geruststelde en mij wat te drinken aanbood. Dat zal dan toch wel gratis zijn, dacht ik, en vroeg om thee. Ik hoefde me nergens te laten registreren of afvinken. Ze hadden mij de auto zien parkeren en met het nemen van de sleutels zou alles in orde komen. Ik ging zitten, en sloeg een tijdschrift open. Van de cake nemen scheen mij ongepast. Alsof door dat te doen de kans zou toenemen dat het autowassen toch niet helemaal gratis zou zijn.

Toen na geruime tijd ik de melding kreeg dat mijn auto klaar was, bleek die niet de grondige behandeling te hebben gekregen die door de andere klant werd beschreven: heel goed gewassen en zelfs gedroogd. Het vuil zat nog in de dakgoten en op de wieldoppen, en ondermeer de ruiten en kleppen waren zeiknat. Na thuiskomst heb ik nog een half uurtje staan wassen en drogen om het karwei af te maken. Achteraf blij dat ik geen tip had proberen te geven, of dat nou de bedoeling was of niet.

Wat ik hiermee wil illustreren is dat mijn twijfels over wat ik mag verwachten en wat men van mij verwacht, zelfs bij dit soort onbelangrijke gebeurtenissen mijn stemming sterk beïnvloedt, en mijn handelen ook stuurt. Ik denk niet dat anderen die die dag zijn langs geweest om hun auto te laten wassen, zich er zo druk over gemaakt hebben. Ik voor mij kon dat niet voorkomen. En zo gaat het met de meeste dingen. Als je niet weet wat te verwachten, is de wereld vol onzekerheden.