het niet weggaan vertrek
Is dat een vrouwending: Het niet weggaan vertrek? Ik weet dat ik ook mijn vertrek kan verlengen met de dingen die ik nog moet doen eer ik met een gerust hart het pand kan verlaten. Maar vanavond kreeg ik opnieuw, en nu niet van mijn vrouw, een demonstratie van een vrouw in het niet-weggaan vertrekken. Ze zeggen dan dat ze weg zullen gaan, maar blijven maar rond dreutelen.
Ik word daar een beetje misselijk van. Misschien is het iets autistisch, dat je verwacht dat een aangekondigd vertrek ook daadwerkelijk zal plaatsvinden op het aangekondigde moment. Ik weet me geen houding te geven terwijl de dames maar rond blijven dreutelen, dingen doen waarvan ik denk: dat doe je vóórdat je je voorneemt te vertrekken, of je doet het niet, maar het maakt geen deel uit van het vertrek, dus waarom doe je dat dan nu nog? Was opvouwen, vuile vaat naar de keuken brengen en daar op het aanrecht zetten; dus niet om het af te wassen of zo. Het haar krijgt na het aangekondigde vertrek ook vaak nog uitgebreide aandacht. Of de kleding. Waar je dan nog blij mee mag zijn is dat de alom gehoorde klacht "ik heb niks om aan te trekken" dan al geweest is. Want het duurt zomaar een uur eer dat probleem — wat natuurlijk geheel fictief is — is opgelost.
Maar dat wachten op het vertrek, tot de vrouw in kwestie dus eindelijk doet wat ze zei te zullen gaan doen, ik kan er niet tegen. Een man die zegt dat hij weggaat, kan blijven hangen bij vrienden die aan het drinken zijn. Maar dan vertrekt hij in zijn ogen ook niet meer. Maar een vrouw kan ervan overtuigd zijn te vertrekken, terwijl al haar handelingen iets anders zeggen. Dan zou ik willen schreeuwen: "Ga alsjeblieft NU weg." Maar ja, dat staat zo onvriendelijk. En zo bedoel ik het ook weer niet. Concluderen dat ze dus niet echt weg gaat, is helemaal fout. Want het vertrek gaat weldegelijk volgen. Het duurt alleen nog onbepaalde tijd.
Je zou denken: nou je dat weet, kan je er rekening mee houden. Maar dat lukt me niet. Omdat er geen vast tijdsverloop is tussen de aankondiging en het daadwerkelijke vertrek. De ene keer is het maar 10 minuten. Een andere keer kan het een half uur zijn. En dan ineens weer 5 minuten. Gek word ik ervan. Zeker voor een autist is het scheppen van een verwachting iets waar je je aan dient te houden, niet iets om zo de spot mee te drijven, hoe onbedoeld ook.