hulp

Wanneer je als zogenaamd "hoog functionerende" volwassene met een autisme spectrum stoornis hulp zoekt bij het uitoefenen van een hobby, valt al snel op dat daar niets voor bestaat. Ben je ouder van een autistisch kind, geen nood: er zijn diverse organisaties, sites, bijeenkomsten en contactgroepen voor je. Ben je meervoudig gehandicapt, dus naast autistisch ook nog eens mentaal gehandicapt, dan staan weer tal van andere organisateis, sites, groepen en congressen voor je klaar om uit- danwel toe te lichten, en hulp op velerlei gebied aan te bieden.

Maar als je lichaam werkt, je boven gemiddeld intelligent bent en voor jezelf lijkt te kunnen zorgen, dan ben je voor hulp bij autismegerichte organisateis aan het verkeerde adres. MEE, de NvA, handjehelpen, vrijwilligerscentrales, noem maar op, allemaal beginnen ze met je 'tot hun spijt' mee te delen dat ze niets voor je kunnen doen, en je vervoglens naar anderen (meestal steeds dezelfden) te verwijzen.

Heb je als "hoog functionerende" volwassene met autisme dan eigenlijk geen hulp nodig? Als je besluit vooral niets te ondernemen waar je autisme een belemmering in kan zijn, nee. Maar als je mee wilt doen in de maatschappij met dingen die je in principe wel kunt, maar waarin je hindernissen ondervindt die je alleen met hulp kunt overwinnen, dan sta je er echt alleen voor.

Eigenlijk jammer dus dat ik 'slechts' Asperger heb, en niet ook nog debiel ben, kwijlend in een rolstoel hang, of in paniek raak als ik niet op tijd gewassen en gevoed wordt. Want dan zou hulp van alle kanten beschikbaar zijn. Nu...ja, nu moet ik maar accepteren dat ik al die dingen niet zal kunnen doen waar ik ook maar één horde in ondervind die slechts met hulp te nemen is.

Life is cruel, when you're autistic.