Kinderdag
In de reportage over Koningsdag 2015 op tv, zei iemand van een Oranjevereniging meen ik, dat Koningsdag iets voor kinderen was. Dat soort opmerkingen kan mij in opperste verbazing brengen.
Dit is slechts een voorbeeld, maar wel een recente. Waarom zou Koningsdag, en vroeger Koninginnedag, een kinderfeest zijn of moeten zijn? Vervult ons vorstenhuis een soort Bassie & Adriaan rol in onze samenleving? Word je als volwassenen geacht niet meer in het Koningshuis te geloven? Zien de Oranjeverenigingen zichzelf als organisatoren van een soort Sinterklaasintocht: ze weten heel goed dat het allemaal fake is, maar doen het "voor de kinderen"?
Ik denk eerlijk gezegd dat het een misvorming is die bij ouders optreedt, dat alles in het leven in het teken van (hun) kinderen moet staan. Dat het grootste deel van de Nederlandse bevolking bestaat uit volwassenen en het Koningshuis het gehele volk zou moeten vertegenwoordigen, is natuurlijk niet te rijmen met het bestempelen van Koningsdag als kinderfeest. Niet als er ook al specifiek op kinderen toegespitste koningsspelen worden georganiseerd op een andere dag. Al helemaal niet als op Koningsdag, naar de wens van de koning, de nadruk moet komen te liggen op het bedrijfsleven. Wat ook een scheve verhouding oplevert overigens. Want er zijn echt meer werknemers in Nederland dan ondernemers.
Ik kan dat allemaal niet rijmen met dit hardnekkige beeld dat al dit soort activiteiten speciaal voor kinderen bedoeld zouden zijn. Wat heb je als kind met het koningshuis? Niets toch? Krijg je er cadeautjes van? Delen ze snoepgoed uit? Ja, bij de Koningsspelen wordt een ontbijt en andere versnaperingen uitgedeeld. Maar het spreekt kinderen toch helemaal niet tot de verbeelding? Het zijn juist de volwassenen, met als summum de leden van Oranjeverenigingen, die zo verslingerd zijn aan Koningsdag.
Maar ja, zodra het woord "kind" valt, mag je niets negatiefs meer zeggen. Ik las een artikel dat de "vrijheid" waar kinderen de laatste decennia in opgevoed zijn, zo'n positieve invloed heeft op hun verantwoordelijkheidsgevoel. Terwijl studies nu juist het tegendeel aan het licht brengen, zoals media meldden. Maar het gaat om kinderen (van toen), en dus moet het allemaal prachtig gevonden worden.
Ik snap dat niet. In mijn ogen zijn kinderen evengoed imperfecte medeburgers waar wat goeds en wat kwaads over te zeggen valt. En waar niet altijd alle aandacht voor hoeft te zijn. Zoals voor iedereen geldt. Maar dat ben ik: ik geloof in het gelijkheidsbeginsel. Bij ouders zie je dat bijna niet meer terug. Dus misschien moeten er meer niet-ouders in de Oranjeverenigingen komen, zodat het weer een feest van het volk, voor het volk kan worden.