Labelen

 

Ik begin te vermoeden dat ik een vriendschap heb gevonden. Na jaren in een hobbyclub rond te lopen, waagde ik het erop om de man te vragen me te helpen in een andere hobby-activiteit. Ik had me daar op verkeken, en wilde snel iemand vinden die me kon bijstaan. Op hobbygebied heb ik geen vrienden (meer), dus gokte ik maar op de man waarmee ik in die andere hobby al eens een beetje had lopen klooien met spullen. Doelgericht. Dat was prima bevallen. Het gaf me de ruimte om na te denken, fouten te maken, en van mening te veranderen. En hoewel hij met de andere hobby geen affiniteit leek te hebben, gokte ik maar dat mijn verzoek tot bijstand in ieder geval geen schade zou opleveren in wat voor relatie we dan ook mochten hebben.

Hij zei ja, en heeft me heel prettig geholpen. Dat smaakte naar meer. Dus toen een volgende activiteit zich aandiende, vroeg ik hem meteen maar om daaraan mee te werken. Wat hij meteen toezegde. Zelfs bij een derde hobby-activiteit wilde hij best betrokken worden.

Als ik contact met hem heb, is dat altijd voor iets dat met hobby te maken heeft. Want zo heb ik hem leren kennen. Ik zou niet weten hoe er anders mee om te gaan. Ik ben een keer bij hem langs gegaan voor iets hobby gerelateerds, en heb toen best een tijdje bij hem op de bank gezeten en zitten praten. Ik weet niet eens meer waarover allemaal. Ik weet ook niet of hij (en zijn vrouw) dat wel zo leuk vond. Ik had het in ieder geval naar mijn zin. En toen hij ook nog ja zei tegen een activiteit waar ik weliswaar hulp bij nodig had, maar die voor een groot deel uit lounging bestaat, begon ik het gevoel te krijgen dat dit wel eens iets van vriendschap zou kunnen zijn; of opleveren.

 

Het doet denken aan de inmiddels beruchte opmerking van prins Charles toen hem gevraagd werd of hij van Diana hield. "Whatever love means." In dit geval: wat vriendschap dan ook is. Hoe weet je wanneer iemand een vriend is? Welke eigenschappen verraden zo'n relatie? Wat verdient dat label, en heb ik dat nu bereikt of nog niet?

 

Persoonlijk contact met vrouwen is een nog ingewikkelder proces. Als ik ze niet eerst in een andere rol heb meegemaakt, voelt het als een date. Psychologen en dergelijke, daarvan weet ik inmiddels dat ik bij hen heel intieme, persoonlijke dingen kan vertellen. Meer dan bij enig ander, En dat daar dan geen seksuele connotatie bij zit. Wat overigens niet betekent dat ik vrouwelijke zorgprofessionals niet ook als heteroseksuele man beoordeel op aantrekkelijkheid. Dat ik, wanneer enigszins zichtbaar, de aanzet van hun borsten niet zou zien, om maar eens wat te noemen. Maar ik fantaseer niet over hoe ik zeks met ze zou kunnen gaan hebben. Een vrouw die persoonlijk contact met mij zoekt, zonder dat sprake is van een duidelijke rol van waaruit dat gebeurt, is een seksueel object voor me. Dan zal ze me misschien wel aantrekkelijk vinden; misschien wel seks met me willen hebben.

 

Dan komt het volgende label. Want als ik seks met een vrouw heb, betekent dat in mijn boekje dat ik ook een relatie met haar heb. En vice versa. Ik was eens op slag verliefd geworden (als dat bij een autist kan) op een vrouw. Toen ik haar beter leerde kennen en we op persoonlijke voet met elkaar omgingen (etentje bijvoorbeeld), en ze mijn seksuele avances afwees, beoordeelde ik dat als een afwijzing van een relatie met mij. Seks = relatie; geen seks = geen relatie.