logica

20-02-2019 11:33

Het lijkt alsof logica voor autisten iets anders inhoudt dan voor 'normale' mensen. Ik weet niet waarom. Maar ik ben er de laatste tijd weer meermaals tegenaan gelopen.

 

Ik bestelde onlangs een verlengsnoertje voor stroom. De leverancier vroeg me de dikte van de draad die ik verlengen wilde. Die gaf ik door. In de brievenbus verscheen een dunner kabeltje. Dat klopt logisch gezien in mijn ogen niet. Ik belde de man op. De reden voor het toesturen van het dunnere kabeltje was dat het anders een veel dikkere was geworden. Blijkbaar had hij de juiste maat niet in huis en moest hij kiezen tussen een dikkere of een dunnere. Autistische logica zegt dan: neem de dikkere, dan ligt een eventueel doorgifteprobleem in ieder geval niet aan het verlengkabeltje. Voor de leverancier was het logisch een dunner kabeltje te nemen, omdat het om de minpool ging. Volgens mij loopt stroom van plus naar min, stroomt er dus evenveel elektriciteit door de minpool als door de pluspool, en heeft een dunner kabeltje gevolgen voor het hele circuit. Autistische logica.

 

Jaren geleden vroeg ik de leverancier van accugereedschap waarom in hun 20V modellenlijn geen schuurmachine zat. Het antwoord was dat de motor daarvoor veel te krachtig was, waardoor de schuurmachine overal doorheen zou gaan. In het land van autistische logica slaat dat nergens op. Een (te) zwakke motor betekent dat je niet goed schuren kan. Met een (te) sterke motor heb je weliswaar de mogelijkheid ergens "doorheen te gaan" als je heel hard duwt, op een hoog toerental werkt, heel grof schuurpapier gebruikt, en lang op dezelfde plek blijft schuren. Net als met een boormachine, of met een bandschuurmachine op 220V, die een nog veel krachtiger motor heeft. Iets wat deze leverancier overigens ook verkoopt. De verklaring werd mij gegeven door DE technisch specialist van de producent. Dit was geen vergissing in communicatie. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat zij basale logica niet beheersen.

 

Een groep waarvoor ik vrijwilligerswerk deed, besloot mij alleen nog te willen inschakelen als ik kwam werken op een manier waarvan ik had vastgesteld dat ik dat niet meer kon opbrengen. Toen ik zei dat dit besluit van hun voor mij betekende dat ik ermee moest stoppen, hadden ze het over het respecteren van mijn keuze. Autistische logica zegt: er was helemaal geen keuze van mijn kant. De keus het werken voor mij onmogelijk te maken, ligt aan hun kant. Ik kon hen met geen mogelijkheid van die logica overtuigen. In mijn beleving is er geen andere.

 

Zo zijn in mijn leven vele voorbeelden te vinden van onbegrip van mijn kant voor de redenatie van 'normale' mensen.

Ik kan mij niet verplaatsen in hun redenering; die klopt gewoon niet, logisch gezien. De input moet tot een andere output leiden, en de gegeven output moet van andere input afkomstig zijn. Dus ga ik uit van die andere input, en reken daarbij de ander alles aan dat daarbij, logisch gezien, bewust moet zijn besloten. Dan maakt het niet meer uit of letterlijk geschreven staat dat men A wenst te bereiken, als B de in mijn ogen enig mogelijke output is van hun redenering.

 

Ik ben weinig vergevingsgezind in dit opzicht.

Wat niet verzacht wordt door de weigering erover te praten van de andere kant. Want dat is, vreemd genoeg, vaak een neveneffect. Ik krijg het besluit nogmaals toegevoegd, maar bereidheid tot discussie, tot samen logisch redeneren, is er niet. Wat mij sterkt in de overtuiging dat mijn logica klopt. Zou die van de ander kloppen, dan zou die toch staan te trappelen om mij daarvan te overtuigen?

Als dat al gebeurt, komt het geregeld voor dat ik moet buigen voor de logica van de ander, of ten minste moet toegeven dat het geen onmogelijke uitkomst is ook al ben ik het er niet mee eens. Ook dat sterkt mij in de overtuiging dat als de discussie angstvallig vermeden wordt, de ander weldegelijk weet dat zijn redenatie niet klopt; dat die logisch gezien mank gaat. Wat weer zou duiden op een overeenkomstige logica tussen de ander en mij.

 

Dus welk van de twee is het?

Is autistische logica anders, of beter dan die van niet-autisten?

Of klopt de redenering die tot deze vraag leidt, al niet?