macht

Ze zeggen wel eens dat als je blijft piekeren over iemand, dat je diegene veel macht geeft. Macht over je leven. Om het te vergallen. Ik moet toegeven een groeiend aantal mensen zulke macht over mij te geven. De meest recente is een kozijnenboer.

Zoals met veel leveranciers begon het allemaal goed. Maar de after-sales, dat is waar de meesten hun steken laten vallen. Zo ook hier. Een niet sluitende deur die na veelvuldig prutsen nog steeds onvoldoende sluit, leidde tot een situatie waarin de verkoper mij zelfs telefonisch bedreigde, vervolgens iets beloofde en dat nu ook alweer heeft ingetrokken. Allemaal zaken die hij ongetwijfeld vaker heeft gedaan. Want hoewel alle overige after-sales communicatie via email ging, uitte hij zijn bedreigingen natuurlijk telefonisch, op een moment dat ik het totaal niet verwachtte en er geen bewijs van kon vastleggen. Naar de politie stappen heeft dus geen zin. Maar hij heeft nu wel de macht over mij dat ik bang van hem ben geworden. Mocht ik hem ooit tegenkomen, vrees ik werkelijk voor mijn leven. Hij is gevaarlijk en zou in de cel moeten zitten. Hij is niet alleen een beun, hij is een crimineel.

Zo beheerst hij mijn gedachten. Een macht die ik hem maar al te graag niet zou geven. Maar het lukt me niet het "achter me te laten".

Zet het uit je hoofd, zeggen mensen dan. Helaas woon ik in een buurt waar hij koning van de kozijnenleveranciers is. Vorige week, deze week... Ondanks zijn klaagzang over wat ik zijn bedrijf aandeed door de consumentenbond in te lichten over zijn gebrek aan garantieservice, staan om de haverklap busjes van zijn bedrijf in de buurt, en word ik weer geconfronteerd met die macht die hij over mij heeft. De angst, de stress. Want omdat ik weet dat hij rommel levert, voel ik mij schuldig door de knieën te zijn gegaan voor zijn dreigementen en mijn volledig legitieme klacht te hebben ingetrokken. Ik zou de mensen in mijn buurt moeten waarschuwen. Maar als ik bij iedereen een pamflet in de bus ga doen met de slogan: "Ga niet voor Groen", dan krijg ik daar alleen nog maar meer last van en neemt mijn stressniveau, en dus zijn macht over mij, alleen nog maar toe.

Oudere gevallen van mentale mishandeling komen ook zo af en toe weer tot leven. Allemaal mensen die ik, volgens het geschetste principe, daarmee macht over mij geef. Maar wat moet ik dan? Vragen of ik door een fikse stroomstoot door mijn hoofd alles kan vergeten wat me is aangedaan en lachend door het leven gaan? Maar accepteren dat kozijnenboeren me bedreigen, dakdekkers hun beloftes niet nakomen en je tillen, werkgevers me willen laten opdraaien voor de onkunde en daaruit voortvloeiende schade van andere medewerkers? Hoe doe je dat? Hoe lach je al dat onrecht weg? Hoe kom ik af van die stress? Hoe herkrijg ik die macht voor mijzelf?

Ik heb werkelijk geen idee. Behalve dan misschien accepteren dat niemand doet wat hij zegt, elke leverancier rotzooi levert, met hier en daar een uitzondering, dat bedreigd worden een soort compliment is omdat het aantoont dat ik, hoe kort ook, even enige macht over een ander leek te hebben? Is dat het? Een beetje in de sfeer van: slechte pers is beter dan geen pers?

Ik ben er nog niet uit. En met mijn leeftijd vraag ik me af of dat er ooit nog van gaat komen.

Balen. Heel erg balen.

Maar ja, daar geef ik ze nog meer macht mee.