Nieuw Zeelands

Eindelijk een dag met wat verkoeling door buien. Nou ben ik geen fan van regen. Ik doe niets in tuinieren ofzo, heb geen boerenbedrijf of tuincentrum, en spaar het ook niet op voor een grijs-water circuit in huis. Tot nu toe kleedde ik me altijd op regen, met op z'n minst een regenjas, soms zelfs een regenpak, en iets op mijn hoofd.

Toen ik in Nieuw Zeeland was, jaren geleden, zag ik de lokale bevolking gewoon in korte broek en T-shirt door een fikse bui lopen, alsof er niets aan de hand was. Ik stond daar dan in mijn wax coat, compleet met hoed, te zweten van de hitte. Na een minuut of tien hield de regen weer op en brak de zon opnieuw door. Straten stoomden binnen de kortste keren droog, evenals de kleding van de locals. En ik dacht: ik doe dit dus verkeerd. Ik dacht dat ik me moest kleden voor regen, maar als het slechts buien zijn, dan moet je dat juist niet doen. Anders word je door die regenkleding nog natter dan je van de regen zou zijn geworden.

Omdat het vandaag om een enkele bui zou gaan, besloot ik mij niet op regen te kleden. Ik liep in korte broek en mouwloos T-shirt door de regen. Hoed op, dat wel; net als de Nieuw Zeelanders. Ik keek om me heen en zag mensen schuilen, met paraplu lopen of in regenkleding. En ik voelde me ineens verrukkelijk Nieuw Zeelands. Ik mag de mentaliteit van die mensen wel. "Not a problem" ligt hen op de lippen bestorven. Moet je hier eens komen. Als er al geen probleem is, dan wordt het wel in je bijzijn gemaakt. Als ik een beroep had waarmee ik in Nieuw Zeeland gemakkelijk uit de voeten zou kunnen, dan was ik tien jaar geleden geëmigreerd. Helaas heb ik een alpha-studie gevolgd. Marcel Möring noemt dan "gestudeerd in gelul". Hebben ze in Nieuw Zeeland geen behoefte aan. En geef ze eens ongelijk.

Dus toen ik mij vandaag tijdens het vervoer van de boodschappen Nieuw Zeelands kon voelen, was ik daar blij mee. Een beetje vakantiegevoel zonder die vlucht van 23 uur te hoeven maken. Spekkoper.

Weer thuis klaagde mijn vrouw dat ik niet in "die kleren" de straat op had moeten gaan. Ze waren namelijk niet erg schoon. Eigenlijk had ik dat als compliment moeten opvatten. Want ook heerlijk Nieuw Zeelands: je niet bezorgd maken over hoe je eruit ziet. Korte laarsjes onder een besmeurde, korte broek, een smoezelig shirt met korte mouwen en een hoed die de sporen draagt van vele jaren gebruik. Dan nog liefst een paar flinke handen eronder die ook niets te raden laten of het soort werk dat de man in kwestie doet. Not a problem. Als je je er aan stoort: jammer dan. Heerlijk.

Ik hoop mij deze zomer nog vaak Nieuw Zeelands te voelen.