oerend hard

Vandaag in het nieuws: er worden grenzen gesteld aan hoe hard muziek mag staan. En daartegen protesteert de concertbranche, want "mensen zullen wegblijven." Het is natuurlijk ook wel heel erg als je na afloop van een concert nog wat horen kunt. Daarvoor ga je niet naar zo'n veel te harde geluidsbarriere die nooit zo goed kan klinken als een studio-opname die je thuis op je stereo kunt beluisteren op een volkomen behapbaar volume.

Okay, ik weet inmiddels dat het ook mijn autisme is dat ik niet van hard geluid hou. Maar over het volume bij live-optredens heb ik mij altijd verbaasd. Waarom moet het ZO hard staan? Daarmee komt het helemaal niet mooier over, beter over, of prettiger over. Je hoort de mix niet beter, de details niet preciezer. Ik heb vooral bij niet al te grote evenementen/optredens niet anders meegemaakt dan dat de kwaliteit van de muziek volkomen werd opgeofferd aan het volume, de kwantiteit. En dan werd er nog hoog opgegeven over het "vak" van live-mixer. Dat luisterde heel nauw. Gelul. Als het maar loeihard stond, vond de band het al snel mooi.

In theaters hetzelfde, Onlangs nog meegemaakt. Een avondvullend optreden. Wat de "geluidstechnici" zich ten doel leken te stellen, was alles zo hard mogelijk te zetten, in plaats van alles zo natuurgetrouw mogelijk bij elke toeschouwer te krijgen. DAT zou voor mij de uitdaging zijn. En dat is waarom ik niet in die branche werk. Want als ik me al met professionele geluidsapparatuur inhield, was ik meestal degene die de volumeknop enkele strepen terug draaide. Zeer tot ongenoegen van 'collegae'.

Nogmaals: ik weet dat dat ook met mijn autisme te maken heeft. Maar dat het zo lang heeft moeten duren eer beleidsmakers en wetgevers wakker werden voor de schade die wordt aangericht, dat verbaast me werkelijk. Want hard geluid is niet van de laatste tijd. Jonge mensen met gehoorschade zijn niet nieuws. Wanneer gaan mensen naar Den Haag toe en zeggen ze: "Waar waren jullie al die jaren? Waarom heb je dit probleem, dat zo lang al bestaat en zo herkenbaar was/is, zo lang links laten liggen?"

Met gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zal ik nog enkele beleidsgebieden aanstippen waar hetzelfde voor geldt.

Voorkombare luchtvervuiling door voertuigen binnen de bebouwde kom. In heel veel gemeenten heb je drukke wegen waar het gros van de inwoners en bezoekers de bebouwde kom over binnen of uit rijden. In vrijwel geen enkele gemeente zijn maatregelen getroffen om het verkeer vlot door te laten stromen: de "groene golf". Philips liet al in de jaren 70 van de vorige eeuw in Eindhoven zien dat het niet alleen kan, maar ook goed werkt. Maar nee, we laten duizenden motorvoertuigen per dag stevig optrekken en weer tot stilstand komen, tientallen keren per rit in of uit de bebouwde kom, in de volle wetenschap dat juist bij het optrekken de meeste luchtvervuiling ontstaat. Voorkombaar? Zondermeer. Bekend probleem? Al tientallen jaren. Levert deze oplossing wat op? Ja, meetbaar veel zelfs. Wat wordt er aan gedaan? Niets.

Steeds meer gemeenten kappen heel veel groen. Zogenaamd omdat het ziek is, gevaar oplevert, of destijds verkeerd geplant is. In verreweg de meeste gevallen wordt er nauwelijsk iets voor terug geplaatst. Het is geen geheim meer dat bomen luchtvervuiling tegengaan; in ieder geval de verspreiding ervan. Maar groenonderhoud kost geld. Inwoners die wat sneller overlijden dan normaal, niet.

Moet ik het nog over het plannen en realiseren van bedrijventerreinen en bedrijfsgebouwen hebben? Ik hoop van niet. Toch zijn teveel gemeenten nog steeds aan het uitbreiden op dat gebied.

Zustergemeenten. Die trend kwam op toen het goed ging met de gemeenten. Ze konden zich de uitstapjes naar soms erg verre landen wel permitteren. Het enige dat ze nodig hadden, was een excuus. Geloof me: de educatieve waarde van die 'zusterrelaties' is nihil. En al zijn er gemeenten waar je van leren kan, dat zal niet voor elk gebied dezelfde gemeente zijn, en dan nog vooral een die binnen de landsgrenzen ligt. En mocht zelfs daar een uitzondering op bestaan, dan is een incidenteel bezoek, zo al nodig, aanzienlijk goedkoper dan het "onderhouden van een vriendschapsrelatie met een zusterstad." Het is geldverspillerij die onmiddellijk stilgelegd kan, en al lang had moeten worden.

Ik zou door kunnen gaan, maar laat ik terugvallen op de veelgehoorde opdracht aan het einde van een onaf kinderverhaaltje: "Maak het verhaaltje verder zelf af, en kleur de plaatjes."