In Trouw van 27 november 2015 zegt advocaat Pim Fischer over uitgeprocedeerde asielzoekers: "De norm moet zijn dat je mensen die hulp nodig hebben, helpt. Je kunt niet van iemand zijn wil om mee te werken, laten afhangen of diegene hulp krijgt."

Laat deze zin even op je in werken. Er staat NIET dat het krijgen van hulp afhankelijk mag zijn van de MOGELIJKHEID tot meewerken. Trouw: "Advocaat Pim Fischer spande de zaak bij de Centrale Raad van Beroep aan namens uitgeprocedeerde asielzoekers in Amsterdam die vonden dat zij recht hadden op bed, bad en brood. Zij beriepen zich op de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo), waaronder de gemeentelijke opvang valt."

Even vooraf: we hebben het hier niet om een oproerkraaier die je niet serieus hoeft te nemen, niet over een slecht Nederlands beheersende ingezetene die je niet letterlijk hoeft/mag nemen. Het is een advocaat, en niet zomaar eentje. We MOETEN die wel serieus EN letterlijk nemen. Er staat "wil om mee te werken", en dat bedoelt hij dus ook. Ongeacht wat hij verder zegt over mogelijkheden daartoe. Die wil is namelijk iets waar de IND zich op beroept bij het afwijzen van hulp. Dus het gaat echt daarom, niet om iets anders.

Elke Nederlander die een beroep wil doen op de Wmo, moet allerlei informatie verschaffen, zodat de gemeente kan beoordelen of - in het licht van de gestelde normen - de aanvrager recht heeft op de gewenste hulp. Of die hulp objectief gezien nodig is, is juridisch gezien tamelijk irrelevant, helaas. Er zijn richtlijnen waarop de hulpvraag beoordeeld moet worden. Ook al heb je beslist hulp nodig, wanneer je niet binnen de richtlijnen valt, zal je die hulp niet krijgen. Als legaal ingezetene van Nederland dan.

In de redenering van Fischer is er echter een uitweg. Weiger eenvoudig de gevraagde informatie te geven aan de gemeente. Dan moet deze, volgens Fischer, die hulp wel bieden. Want: "Je kunt niet van iemand zijn wil om mee te werken, laten afhangen of diegene hulp krijgt."

Wie het met dit standpunt niet eens is: lees nog even de alinea hierboven.

Wat we dus moeten vaststellen, is dat asielzoekers volgens de European Committee on Social Rights meer rechten hebben dan ingezetenen. En dat is vreemd. Hoe kan je verkopen, uit oogpunt van mensenrechten en identiteit, dat iemand die een bepaalde identiteit niet heeft, aan het ontbreken van die status meer rechten zou mogen ontlenen dan degene die die status wel heeft? En dan heb ik het specifiek over de status van ingezetene van een land, niet die van een gevangenis. Wie als Nederlander een beroep doet op het UWV of de Wmo, krijgt nul op het rekest als hij niet meewerkt aan het onderzoek dat volgens de richtlijnen nodig is om te beoordelen of dat beroep gehonoreerd moet worden. Fischer zegt: werk juist niet mee, dan moeten ze je wel helpen.

Ik vermoed dat het dit soort praktijken zijn die de grote aantallen asielzoekers naar ons land lokken. Zij weten, via social media neem ik maar even aan, dat in Nederland een asielzoeker zonder verblijfsstatus meer rechten heeft dan een ingezetene. Ze kunnen met elkaar op de vuist zonder dat er strafmaatregelen volgen, want ze zijn zo zielig. Ze kunnen klagen over hun opvang, waarop iets anders geregeld wordt. Als je als ingezetene een sociale huurwoning weigert omdat je die niet mooi genoeg vindt, krijg je te horen dat je dat vooral niet nog eens moet proberen, want dan raak je je voorrangsstatus kwijt (weet ik uit ervaring; meerdere corporaties doen dat al bij de eerste afwijzing). Maar als je niet wilt meewerken, dan MOET je, volgens Fischer, wel alle hulp krijgen die je zegt nodig te hebben, minimaal.

Ik wou dat ik mij hier in Nederland kon melden als asielzoeker zonder verblijfsvergunning. Het klinkt als luilekkerland. Zeker als je hoort dat asielzoekers klagen over hoe saai de opvang is. Nee, het is geen oorlog hier. Sorry, zo spannend kunnen we het niet maken. Het enige dat we nog wel kunnen doen om de actie erin te houden, is nee zeggen tegen dat opgeblazen gedoe over de rechten die ze allemaal hebben. Want zouden dat niet maximaal dezelfde moeten zijn als die voor de rest in Nederland? Dus zolang er nog geen basisinkomen bestaat, ook geen uitkering als je niet voldoende solliciteert en alles in het werk stelt om werk te krijgen, of als je over geld uit andere bron kunt beschikken? Een strafblad zodra je zelfs maar iemand beledigt, laat staan lastig valt. En de plicht om mee te werken met de instanties, al hun vragen te beantwoorden en alle benodigde papieren aan te leveren, of het feest gaat niet door; ongeacht de mogelijkheden die je daartoe hebt. Dan zijn de regels voor alle Nederlanders. Maar blijkbaar niet voor degenen in ons land die dat niet zijn. En dat druist voor mijn gevoel recht in tegen de grondwettelijke bepaling dat we allen voor de wet gelijk zijn.

Dat zou een advocaat toch moeten weten; zou je denken....