rechtstaat

Ik heb zitten kijken naar de documentaire op Nederland 2 over de verdediging van Robert M., de kinderverkrachter uit Letland, door het advocatenkantoor Anker & Anker. Dat de doorsnee pestkop deze mannen aan het hoofd zeurt of ze wel kunnen slapen, en of ze zelf kinderen hebben, en hoe ze zo iemand kunnen verdedigen, dat is de trieste staat van hun IQ waar ze zelf niets aan kunnen doen. Ze hadden beter moeten leren hun mond te houden, maar daar zijn ze blijkbaar te dom voor. Veel erger wordt het als journalisten, of mensen die zich daarvoor uitgeven zoals Pauw en Witteman, dat soort dingen gaan vragen. Een aanzienlijk relevanter vraag, zeker vanuit journalistiek oogpunt, zou namelijk zijn:

Wat vindt u zo aantrekkelijk aan neprechtstaten, zoals China, Iran, Syrië en noem er nog maar een paar op, waar rechtspraak een soort staatslotto is? Waarom demonstreert u tegen wat er in Rusland gebeurt, maar propageert u exact zo’n aanpak in ons land?

Dat hoef je natuurlijk niet aan advocaten als Anker&Anker, Spong, Moszkowicz en dergelijken te vragen, want zij bewijzen in/met hun dagelijks werk nu juist pal te staan voor de rechtstaat, die met hand en tand te verdedigen, onder andere tegenover mensen met het intellect van een regenworm.

Waar ik niet bij kan, is waarom zoveel mensen dat maar niet willen zien. Waarom zoveel mensen blijven roepen: ach alsjeblieft, beste politici en rechters (die niets met elkaar uitstaande zouden mogen hebben), hef onze rechtstaat op en laat ons terugkeren naar lynch mobs en andere onrechtvaardige middelen die zich altijd tegen ons zullen keren, wat we nu niet willen zien omdat we zo boos zijn over iets dat ons eigenlijk niet direct raakt. Maar ja, we zijn ouders, en om te verhullen dat we in het opvoeden zo’n beetje alles fout hebben gedaan, gaan we de verongelijkte partij zitten spelen tegenover mensen die echt iets doen dat de moeite waard is, en denken dat het okay is om ons gezond verstand uit te schakelen en maar te blijven draaien om vragen die er niet toe doen.

En het is beangstigend te zien hoe slecht de rechterlijke macht in Nederland kan zijn. Ik heb dat van iets dichterbij gezien door rechtszaken bij te wonen. Ik heb dat aan den lijve mogen ondervinden toen ikzelf een zaak aanhangig had gemaakt. En nu in de uitzending over het proces tegen Robert M. kwam het weer keihard naar voren. Een deel van onze rechterlijke macht zou met terugwerkende kracht uit het ambt moeten worden ontheven, ware het niet dat juist een rechtstaat vereist dat dat niet zomaar kan. DAT is een journalistiek interessant dilemma waar je een avondje over kan bomen. Niet dat iemand een onpartijdige verdediging krijgt, ook al is het een griezel van jewelste.

De rechtbank in de zaak tegen Robert M. vond het nodig om experts te laten getuigen over de schade die veroorzaakt wordt — of kan worden — door seksueel misbruik. …… Dat moet je even laten inzakken voordat je verder leest. …. Gedaan? Okay, gaan we verder.

In een moordzaak worden experts opgeroepen om te getuigen hoe slecht voor de gezondheid het is om dood te gaan. ….. Ook laten inzakken? Mooi. Dit gaat om exact hetzelfde, er zit formeel geen verschil tussen. ….. Zie je het niet? Zal ik het uitleggen.

We hebben een wetboek van strafrecht waarin staat wat strafbaar is. Iemand dood maken is bijvoorbeeld strafbaar. De strafmaat wordt bepaald door de mate van opzet die hierbij in het spel is (en nog wat andere zaken die we voor nu buiten beschouwing kunnen laten), niet hoe slecht dat overlijden is voor de gezondheid van de persoon in kwestie.

Verkrachten is strafbaar. Staat ook in de wet. Waarom? Omdat het erg slecht voor je is om verkracht te worden. Daarom is de maximale gevangenisstraf ook best fors. Vinden we terecht. Prima. We gaan niet discussiëren over hoe slecht het is om verkracht te worden. De vraag is: is dit feit gepleegd? Zo ja: dan is de dader strafbaar, tenzij die niet toerekeningsvatbaar was. Om dat vast te stellen kunnen we experts laten getuigen over de verdachte. Getuigenissen over het slachtoffer worden bij verkrachtingszaken algemeen als onkies ervaren. ……..TENZIJ het over kinderen gaat ….!!! Ben jij nu ook de weg kwijt? Ik wel. Ik dacht dat we in het geval van kinderen eerder voorzichtiger dan minder voorzichtig zouden moeten zijn. OMDAT kindermishandeling schade oplevert, is het strafbaar. OMDAT seks met kinderen schadelijk is, is het strafbaar. De vraag is dus niet hoe erg dat voor elk kind was, de vraag is uitsluitend: heeft de verdachte het aantoonbaar gedaan, en is hem/haar dat aan te rekenen?

In de zaak tegen Robert M. gingen de rechters dus echt op allerlei vlak volledig buiten het boekje. Over DIE mensen zou schande gesproken moeten worden in de pers. ZIJ zouden bij Pauw en Witteman op het matje moeten zijn geroepen om uit te leggen waarom zij zich wederrechtelijk hebben gedragen, als rechters nota bene! Hoe zij nog kunnen slapen, wetende dat ze de rechtstaat — ONZE rechtstaat, die van jou en mij — aan het slopen zijn. Als ZIJ dreigtelefoontjes zouden ontvangen, zou ik daar begrip voor kunnen opbrengen. Maar het zijn de good guys die in het verdomhoekje komen. En daar word ik best heel pissed over.

Ik, die zoveel van het intermenselijke niet begrijp, heb geen moeite te zien dat we (figuurlijk) de grond zouden kunnen kussen waar mensen zoals genoemde advocaten over lopen omdat zij zo’n beetje the last defense zijn tegen de publieke en politieke willekeur. Is dat niet wrang? Het is echt heel zorgwekkend dat daar zo weinig aandacht aan wordt besteed. Goed dat er dan zo’n documentaire op tv komt over hun werk. Toch vrees ik dat de blinden in de samenleving opnieuw niet hebben willen zien waar het eigenlijk om gaat. Dat is een gemiste kans.

Ik hoop dat ik hiermee ten minste een heel klein beetje dat recht getrokken heb. Men doet wat men kan, al is het (zoals in mijn geval) niet veel.

Het is dat ik geen advocaat zou kunnen zijn, anders…..