supermarktleed 3
Bij Jumbo hebben ze bedacht dat het handig is om al het brood op ooghoogte te leggen. Niks mis mee, zou je denken. Lekker handig. Nou…. Niet voor autisten.
De broodschappen lopen namelijk, als op elke plek in de winkel, van een meter of twee hoogte tot aan de vloer. Met meestal onderop de goedkoopste producten. Ik ben dus gewend om naar beneden te kijken. Ook nog niks mis mee, al moet ik wel vaak door de knieën en mijn bril tevoorschijn halen omdat de prijskaartjes geniepig klein geprint zijn.
Maar als je bij Jumbo ’s middags binnen komt en je wilt goedkoop brood, dan vind je dat niet op de onderste planken. Is het zeker op, zou je denken. Nee, bij Jumbo verzamelen ze al het onverkochte brood al vroeg op de verkoopdag (ze zijn tot 21u open) op ooghoogte. Dus ruim voordat de verkoopdag half verstreken is, betekenen de prijskaartjes op de vakken met brood niets meer. Ze verwijzen naar een product dat er misschien wel, misschien niet is. Zoek het maar uit.
Wat een prachtige manier om autisten de deur uit te jagen. Of in ieder geval: weg te houden bij de broodafdeling. Want na een minuut of tien speuren met bril op en in verschillende lichaamshoudingen om te ontcijferen wat op de broodverpakking staat en vervolgens op zoek te gaan naar de kleine lettertjes op de prijskaartjes om te zien of de omschrijving identiek is, ben ik zo overgestimuleerd dat ik wel moet afhaken. Dan fiets ik liever een kwartier verder om bij de Lidl binnen een minuut het goedkope brood te kunnen vinden, ook later op de dag.
Wat de Jumbo-ervaring nog vervelender maakt, is dat het mij het gevoel geeft dat ze me willen oplichten. Dat de filiaalhouder zijn best doet om mij, tegen mijn zin, met veel duurder brood te winkel uit te laten gaan. Als mijn vrouw boodschappen doet, gebeurt dat ook. Zij pakt het brood van de plank met het juiste prijskaartje. Maar dat is dus meestal niet het bedoelde brood.
Dit steekt me. Omdat Jumbo de dichtstbijzijnde supermarkt voor ons is, en ze niet op alle punten zo vervelend scoren, komen we er best vaak. Of we het Roy Donders juichpak gaan halen, is zeer de vraag. De “shop experience” bij Jumbo is onaangenaam genoeg om naar andere supers te gaan voor veel boodschappen. Zijn er te weinig klanten die dit zo ervaren en is de frauduleuze aanprijzing lucratief genoeg om met deze praktijk door te gaan?
Als autist verzucht ik dan waarom de tijden van vroeger niet terug kunnen keren toen de prijskaartjes ook zonder te bukken en al helemaal zonder leesbril goed te lezen waren, en het gezocht product ook maar op één plek kon staan. Het lijkt wel alsof overprikkeling de norm is geworden. Zelfs bij zoiets burgerlijks als boodschappen doen.