to hell in a handbasket

Waar gaat het in dit land naartoe? Soms vraag ik me af of onze samenleving nog wel samen leven mogelijk maakt.

Ik ben net terug van een boodschapje doen. Op weg naar de supermarkt komen mij drie jongens tegemoet, naar schatting 3e generatie Turkse Nederlanders. In het voorbijgaan zegt eentje tegen mij: "Bent u een potloodventer?" Natuurlijk ben ik uit het veld geslagen. Ik kan zo snel niet op een gevat antwoord komen. Wie verwacht dat nou? Dat de jongen ziek is, dat is meteen duidelijk. Bij het zien van iemand in een regenjas, denkt hij als eerste aan een potloodventer. Die gedachte komt niet bij mij op. Ik kan iets denken over de regenjas van een ander. Maar bij dit weer zal dat hoogstwaarschijnlijk iets zijn van: eindelijk iemand die zich op het weer heeft gekleed. Maar deze jongen(s) zijn zo verziekt dat ze alleen maar aan potloodventen kunnen denken. En dat moet de generatie zijn die we aan het werk moeten helpen? Dat zijn de jongens die zogenaamd onterecht worden geweerd door werkgevers? In mijn ogen worden zij volledig terecht geweerd. Zulke totaal oversekste, zieke kereltjes wil je toch in geen enkele organisatie?

Aan de andere kant heb je daar bedrijven als De Jong Kozijnen in Brabant. Die nemen je geld aan en doen er niets voor. Je krijgt je geld niet terug, en neit wat je bij hen gekocht hebt. En dat vinden zijn normaal. Als echte Brabanders beloven ze van alles, en doen ze niets. Hoe kan je een bedrijf draaiden houden met dit soort criminaliteit? Want het is fraude. De Consumentenbond kijkt er niet eens meer van op. Vindt het niet eens meer iets om je al te druk over te maken. Zo gaat dat nou eenmaal, ook al vinden ze het niet netjes. Zo draait de Nederlandse samenleving.

Hoezo "samen"leving? Zo is het toch iedereen tegen elkaar en God voor ons allen?

Ik kan daar dus ook niet mee overweg. Ik ben helemaal uit het veld geslagen als dit soort dingen gebeuren die zo totaal buiten het verwachtingspatroon liggen dat ik heb van een samenleving: wederzijds respect, en kunnen vertrouwen op de ander. Nu moet ik vaststellen in een maatschappij gevangen te zitten waar ik blij mag zijn nog met U aangesproken te worden. Meer dan dat zit er niet meer in. Op zakelijk vlak weet men nog wel aardig te moeten zijn om een opdracht binnen te krijgen, maar daarna is het dan ook over met het respect en vertrouwen. Prutswerk wordt er geleverd, zoals door Damen en Groen, of helemaal niets zoals bij De Jong Kozijnen van houtenkozijnonline.nl. DAT is blijkbaar de norm. DAT is wat je moet verwachten. Hoe kan je nou nog je leven leven als je alles en iedereen moet wantrouwen en uit moet gaan van vijandige bejegening?

We horen in de media steeds meer over hoe mensen in publieke functies worden aangevallen of overvallen. Het beperkt zich niet tot hen. Het idee van "iets voor niets" sijpelt steeds verder onze samenleving in. Je hoeft niet goed te zijn in je werk, als je maar verkoopt; jezelf of het product. Ik ben ervan overtuigd dat ons Bruto Nationaal Product zomaar verdubbelt als iedereen er voor zou gaan om zijn werk ook echt goed te doen, even los van de criminelen. Dus waarom wordt daar niet harder aan gewerkt? Omdat binnen bepaalde culturen dit disrespect sneller doorsijpelt dan in andere en je vooral, zelfs ten koste van de samenleving, moet voorkomen dat iets een negatief cultureel tintje krijgt? Ik vind elkaar kunnen vertrouwen een VEEL groter goed dan dat. Maar blijkbar maken weinig mensen zich daar nog druk om.