vakantie 5: alles geregeld

"Wat is er," vroeg mijn vrouw toen ze mijn zorgelijk gezicht zag op de zesde dag van ons verblijf. Ze is nog niet gewend aan mijn autisme.

Wat er was? Ik wist niet hoe laat we over anderhalve dag moesten uitchecken. En die onzekerheid zette mijn vakantiebeleving op pauze. Want hoe kan ik naar een vertrek leven als ik niet precies weet hoe laat dat vertrek zal zijn?

Bovendien had mijn vrouw het nog over misschien een dagje er aan vast plakken. De verhuurster konden we niet te pakken krijgen. Dus nu nam de onzekerheid fors toe. Want plan je voor nog 1 dag te gaan, of voor nog 2? Moeten we nog boodschappen gaan doen of juist niet?

Mijn vrouw zag daarin geen enkele reden om je druk te maken. Misschien u ook niet. Voor mij kan het niet anders dan stress opleveren. Want ik weet niet precies waar ik rekening mee moet houden. Dat klinkt dwangmatig. Als ik het zo opschrijf doet het dat voor mij ook. Waarom zou ik me druk maken? Het einde komt vanzelf, en de dag van vertrek is bekend. Dus waarom dan stressen?

Ik kan niet goed weergeven waarom. Feit blijft dat ik daar last van heb. Pas toen ik van de verhuurster een tijd door kreeg en de mededeling dat langer blijven niet mogelijk was, was die stress weg. Nu wist ik dat ik deze laatste vakantiedag nog kan beleven als vakantiedag, zonder bezig te hoeven zijn met vertrek. Nou ja, misschien vanavond enkele dingetjes inpakken, maar verder. We moeten deze accommodatie zelf schoonmaken, dus daar moet je tijd voor uittrekken. En dat hoeft nu dus gelukkig niet vandaag.

Zo heeft niet alleen het begin maar ook het (naderend) einde van de vakantie stressmomenten. En ik zou niet weten hoe ik die omzeilen kan. Meer varen op mijn vrouw doe ik al. Eigenlijk lijkt de stress minder als ikzelf meer touwtjes in handen houd. Zoals vroeger. Dat leverde mij overigens de reputatie op alles zelf te willen regelen. en dat is niet zo. Ik vind het heerlijk als alles voor me geregeld wordt. Als ik dan maar zeker weet dat er ook niets van mij verwacht wordt. Of beter nog: zolang mij maar volstrekt duidelijk is wat er van mij verlangd wordt. Maar de ervaring leerde dat als mensen zeggen: "alles is geregeld," dat ze dan bedoelen: "toen ik er met een scheef oog naar keek, dacht ik dat alles er wel zo'n beetje moest zijn." Of je krijgt van die slimme opmerkingen: "Ja, maar dat is nooit zo." Of: "Dat moet u altijd zelf meenemen." Kan wel zo zijn, maar dat werd niet gezegd. Als jij zegt dat de reis "compleet verzorgd" is, dan verwacht ik zelfs een tandenborstel voor mij alleen op de badkamer. "Aan alles is gedacht"? Dus ook het drankje tussendoor, een eitje van anderhalve minuut bij ontbijt of lunch, was- en poetservice, kledingreparatie indien noodzakelijk, een vervangende camera als die van mij dienst weigert.

Als je uitdrukkelijk "alles" noemt, dan verwacht ik ook alles.

Maar dat is nooit zo, weet ik nu. Dus zijn er altijd dingen waar je zelf aan moet denken. Het huisje heeft een compleet keukeninventaris? Toch maar een theepot, dunschiller en aansteker meenemen, want het kan heel goed zijn dat die ontbreken. Oven? Ga er maar van uit dat die er niet is.

Kortom: de stress zit niet in de vakantie. De stress zit in de verkeerde informatie, en al het anticiperen daarop wat van je wordt verwacht. Waar ik altijd verwacht iets van te vergeten. Zo komt de 'schuld' toch weer bij mij te liggen.

Happy holidays.