veilige seks
Een groot deel van de seksuele activiteit in mijn leven heeft in het teken gestaan van veilige seks. Van huis uit kreeg ik het doembeeld mee van ongewenste zwangershap, die overwaaide vanuit een andere tak van de familie. In niet mis te verstane woorden kreeg ik te horen dat ik het niet in mijn hoofd moest halen om net als zij een vrouw zwanger te maken. Ik heb mij als een goede zoon aan die opdracht gehouden.
Vanmorgen, toen ik de hond uit liet, zag ik een vrouw voorbij komen met een kinderwagen. Erin zaten 2 kleine kinderen. Ernaast liepen er nog eens 4. Ik werd jaloers. De man die voor al dat nakomelingschap mede verantwoordelijk was, had ik wel willen zijn. Door bewust te moeten zorgen dat er geen kinderen van mij rond zouden lopen, ben ik nu kinderloos. Als ik dood ga, strijden neven en nichten die ik nauwelijks zie en soms ook liever niet had, om de nalatenschap die ongetwijfeld interessant zal zijn omdat we in een eigen huis wonen waarvan we de hypotheek moeten aflossen. Het grootste deel van al het geld dat ik ooit heb gehad, is dan al naar de belastingdienst gegaan.
Maar veel belangrijker dan dat, is het gevoel dat ik niet goed genoeg was om kinderen op de wereld te mogen zetten. Anderen hebben er geen moeite mee er zes ter wereld te brengen, maar ik moest opletten er zelfs niet één op mijn naam te schrijven.
Ik heb het hier niet over mijn man-zijn, viriliteit, machismo of hoe je het ook wil noemen. Ik voel mij niet minder man door geen kinderen te hebben, ik voel mij een minder mens door ze niet te hebben mogen maken. Ik was blijkbaar niet goed genoeg om kinderen op de wereld te zetten. De meeste andere mensen wel, ik niet. Je mag me dan in allerlei cursussen proberen wijs te maken waar autisten goed in zijn, goed genoeg ben ik blijkbaar niet. Het idee om seks niet op een levensveranderende manier te mogen bedrijven, blijft me achtervolgen. Daar werd ik vanmorgen op straat weer eens aan herinnerd.
Misschien is het gewoon de kracht van het taboe. Ik denk wel eens dat het meest opwindende aan seks datgene is wat ons het strengst verboden werd toen we seksueel ontwaakten. Ik vroeg eens aan een man die mij meldde dat zijn vrouw zwanger was van hun tweede, of het niet de meest opwindende seks was, je vrouw zwanger maken. Hij vond dat juist een heel gedoe, met gedachten aan alle verantwoordelijkheden die daar aan kleven, en het moeten presteren op uitgerekende momenten in plaats van wanneer hij er zin in had. Ja, ik weet dat er stellen zijn voor wie het een enorm gedoe is om zwanger te raken. Feit blijft dat zij elkaar goed genoeg vinden om die moeite te nemen. En ik weet dat er andere mensen zijn die graag een kind zouden krijgen, maar bij wie dat niet lukt. Maar in al die gevallen geldt: men vindt de ander waardevol genoeg om een kind mee te hebben, om het serieus te proberen. Dat gevoel van waardering ken ik niet. En dat stemt me droevig.
Als laatste deze kanttekening. Eén van mijn eerste vriendinnen wilde wel degelijk dat ik haar zwanger zou maken. Maar dat was om uit haar liefdeloze huwelijk te ontsnappen waarin ze opgezadeld zat met een moeilijk opvoedbaar kind uit een vorig huwelijk van haar man. Ook niet echt een opsteker voor mij. Toen ik daar niet zomaar in wilde stappen, was de relatie snel over. Ik was het dus zelfs niet waard om niet zwanger te worden. Haar echtgenoot wel. En dus is ze bij hem gebleven en bedrijf ik nog steeds…..in alle opzichten veilige seks.