verkoop

Ik zit vreselijk in de stress over de verkoop van onze tweede auto. Het is al een oudje, en hij ziet er niet geweldig uit. De reden dat ik er van af wil, is dat het bezit me dwars is gaan zitten. We hebben geen twee auto's meer nodig; hij is overgekomen uit een situatie waarin dat nog wel zo was. Niet dat we het geld zo hard nodig hebben, maar het begon me steeds meer dwars te zitten dat dat ding daar stond, langzaam weg te roesten.

Dus plaatste ik een advertentie op marktplaats. Eerst gebeurde er niets. De advertentie verliep en ik liet het zo. Toen herhaalde ik de actie en kwam er een bericht. Er werd op geboden, maar veel minder dan ik vroeg. Kan gebeuren. Het duurde even eer ik me er overheen kon zetten dat ik niet het toch al niet hoge bedrag dat ik vroeg, ervoor zou kunnen krijgen. Na enkele weken nam ik opnieuw contact op met de bieder. Die leek niet alleen te zijn vergeten waar het om ging, hij antwoordde ineens in steenkolenengels in plaats van normaal Nederlands. Waar kwam dat vandaan?

In het emailcontact over en weer leek hij steeds opnieuw te vergeten waar het over ging en wat hij had toegezegd. En daar kan ik erg slecht tegen. Sowieso houd ik helemaal niet van het verkopen van spullen. Belangrijkste reden is het gezeik dat er vaak mee gepaard gaat. Vooral als het om auto’s gaat (maar het zal voor brommers/scooters en motoren hetzelfde zijn). Er omheen lopen en opnoemen wat er niet mooi/goed aan is. Vragen hoe dit en hoe dat zit. Afdingen op het laatste moment. Dat je dat via marktplaats doet, okay, daar ben ik nu wel aan gewend. Maar ik schiet helemaal in de stress aan de gedachte dat de overdracht anders kan gaan dan gewoon: hier zijn de sleutels, geef mij het vrijwaringsbewijs, en: doeg. Deze overweldigende aversie tegen het gezeik weerhoudt me ervan veel dingen te koop aan te bieden. Reageren op een bod vind ik al te moeilijk. Want hoe kan ik inschatten of het een bod is dat ik maar beter kan aannemen? Daar moet je dan onderzoek voor doen. Vergelijkbare producten zien te vinden. Maar hoe weet ik wat een vergelijkbaar product is? Eenzelfde auto van een vergelijkbaar jaar? Hoe staat die erbij? In welke technische staat verkeert die? Een vijftien jaar oud wagentje in showroomconditie met 5000km op de teller is echt meer waard dan een driejarig, afgetrapt  leasemodel met  150.000km achter de kiezen. Al het werk om je te verdiepen in elke markt, het onderhandelen via email, om nog maar te zwijgen over de mensen die dat telefonisch willen doen. Het komt werkelijk voor dat mensen alleen telefonisch willen reageren. Onlangs weer zo iemand gehad. “Kan je je telefoonnummer even geven, dat praat wat makkelijker.” Voor jou ja, voor mij niet. Ik vind het vreselijk. Maar als je dan niet opneemt, is de kous ook af. Niet bellen, niet kopen. Waarom? Wat is er zo vreselijk aan contact via internet? Ik zou juist denken dat je dan de schijnbare betrouwbaarheid van glibberige verkopers kunt omzeilen. Die mensen die alles zo “eerlijk” en vertrouwd weten te presenteren. Daar koop je geen beter product mee.

Wat de ANWB doet, spreekt me wel aan. Je auto via hen kunnen aanbieden en dan eigenlijk niks meer te maken hebben met de koper. Maar voor zulke oude auto’s gaat dan niet op. Erg jammer. En dus zit ik opgescheept met de spullen die ik ooit heb aangeschaft. Als ik ze niet meer gebruik, komt eerst het verwijt, en dan de schrik ze te moeten verkopen. Misschien als iemand eens een site zou beginnen waar je niet mag bieden, afdingen of zeiken. Als je tweedehandsje niet verkoopt voor de prijs die je wilde, verlaag de prijs of verkoop niet. Het initiatie ligt dan bij de verkoper. Kan je tenminste even aan het idee wennen. En kopen is kopen. Voldoet het artikel aan de beschrijving, dan wordt er niet gezeikt of gepingeld. Vriendelijk betalen, en klaar. Ik zou daar onmiddellijk klant van worden.