Verstas
Jumbo supermarkt adverteert breeduit over hun klantvriendelijke opstelling. Van de reclame kennen we allemaal: "Vierde in de rij, boodschappen vrij", en natuurlijk die zogenaamde "laagste prijs garantie", waar zoveel uitzonderingen op zijn dat je daar in de praktijk nooit aanspraak op kunt maken tenzij je na veel voorwerk gedaan te hebben (overal checken of het artikel daar echt duurder is) hardnekkig besluit het artikel toch bij Jumbo te gaan kopen. De derde advertentieclaim is niet uniek voor Jumbo: de versgarantie. Mocht je een artikel vinden dat voorbij de uiterste verkoopdatum is, dan krijg je dat gratis en bovendien een "verstas".
Ik moet bekennen dat ik het woord in eerste instantie verkeerd dacht te hebben gehoord. Verstas? Wat is nou weer een verstas? Ik ken een draagtas, een koeltas, een handtas, een schooltas, een sporttas en eventueel een zwemtas, maar van een verstas had ik nog niet gehoord. Ik dacht aan een tas gemaakt van materiaal dat de inhoud langer vers houdt. Het bleek een papieren tasje (heel milieubewust) dat de groentemedewerker behoedzaam vulde met groente en fruit. Daarbij vielen mij meteen twee dingen op.
Hij vroeg niet naar mijn voorkeur. De één houdt niet van tomaten, de andere niet van groene bladgroente, een derde niet van appels. Alle drie kwamen in de verstas terecht. En dan was er het speurend oog van de medewerker bij elk vak. Ik ben inmiddels zo pessimistisch dat ik in zo'n actie niet automatisch lees dat hij op zoek is naar het meest verse product. En dat was ook niet zo. De appels in het "verspakket" begonnen al te rimpelen of hadden een donker plekje. De tomaten hadden niet allemaal nog een strak huidje en in de verpakking van de krop ijsbergsla zat ook een donkere vlek.
Vanuit het Jumbo-standpunt kon ik dat overigens best volgen. Supermarktmarges zijn, begreep ik, toch al niet riant. Als je dan groenten en fruit weg gaat geven, pak dan de exemplaren die je anders binnen korte tijd weg zou moeten gooien omdat ze niet meer vers genoeg zijn. Dan blijft het beste over voor de mensen die er wel voor betalen. Ik zou in hun plaats misschien wel hetzelfde gedaan hebben. Toch ontstaat hiermee een soort paradox. Door de omstandige uitleg van de groentemedewerker begreep ik dat dit "altijd vers"-adagium moest aantonen dat je bij Jumbo altijd heerlijk verse groente en fruit krijgt. De verstas zou dat moeten onderstrepen. Maar door fruit dat tegen het afkeuren aan zit, in die tas te stoppen, help je dat adagium weer om zeep. Toen ik thuis de tas uitpakte, was ik bepaald niet onder de indruk van hoe vers de spullen zijn die je bij de Jumbo vindt.
Misschien moeten ze het niet een "verstas" noemen maar een "perstas" of zoiets. Leden van de pers krijgen vaak iets mee om hun journalistieke uiting over het bedrijf positief mee te beïnvloeden. Of misschien is het Engelse "goodie bag" nog meer van toepassing. Een tas met spulletjes waar je niet om gevraagd heb, gewoon om je gunstig te stemmen met het idee dat je überhaupt wat krijgt.