we bellen

Hoe vaak ik dat niet tegen kom... Stel ik via een webformulier een vraag aan een bedrijf of instelling, krijg ik een email dat ze mij telefonisch niet bereiken kunnen en of ik terug wil bellen.

Waarom denk  je dat ik een niet bestaand nummer opgeef? Omdat ik zo graag telefonisch contact wil? Als ik dàt wilde, had ik gebeld, niet het formulier ingevuld!

Sommige bedrijven of instanties schermen hun medewerkers heel erg af en maken direct telefonisch contact onmogelijk, andere geven weliswaar de mogelijkheid van emailcontact, maar gebruiken dat uitsluitend als ingang voor een belletje.

Ik heb daar zo de pest aan. Zij lijken geen rekening te willen houden met de autistische medemens die helemaal niet zit te wachten op direct, persoonlijk contact. Email is juist zo prettig. Het is indirect, en redelijk onpersoonlijk. Je hoeft de ander niet te kennen. Dat wil ik ook helemaal niet. Dat de communicatie volledig stil valt als ik niet telefonisch bereikbaar wens te zijn, daar baal ik dan van. Je wilt toch iets communiceren? Waarom dan persé bellen? Waarom niet het communicatiemiddel kiezen waar de klant/cliënt voor gekozen heeft?

Of ik heb via email een afspraak gemaakt, ben langs geweest om het aangebodene van dichtbij te bekijken, volgt een paar dagen later.... een telefoontje. 'Of het uitkomt'. Nee, dat doet het niet! 'Of ze later terug zullen bellen.'

BEGRIJP HET NOU, ik wil helemaal geen telefonisch contact. Stuur me een email.

Ik weet nog steeds niet wat ik moet zeggen als ik per ongeluk toch iemand aan de lijn krijg. Dan probeer ik me maar van mijn minst autistische kant te laten zien. Voor zover dat gaat, want ik voel me vreselijk overvallen door dit soort telefoongesprekken. Een heel enkele maakt daar een afspraak voor. Dat is niet beter. Dan zit ik uren eraan voorafgaand al in de stress, van: oh jee, straks word ik gebeld.... Dan moet ik mijn verhaal klaar hebben; als ik maar niks vergeet. Want even terugbellen om een omissie recht te zetten, dat zit er dan niet in. Je had die belafspraak, en daar moet je het mee doen.

Met alle moderne communicatiemiddelen en sociale media is het contact tussen mensen er niet prettiger op geworden. Ik ben erg blij dat ik enkele kennissen zonder veel omhaal zover heb kunnen krijgen dat ze me emailen of sms-en in plaats van opbellen. Kijk, dan kom ik de dag door. Tenzij het een antwoord op een bericht van mij is, waarvan ik weinig goeds verwacht. Misschien is het prettiger om dat direct te horen te krijgen, via de telefoon. Sommigen vinden dat. Ik ben er niet van overtuigd. Je hebt de wachtstress niet, maar verder is slecht nieuws via de telefoon niet beter dan via email. En al helemaal niet in den lijve! Wie dàt bedacht heeft...! "Laten we even afspreken, wantr dit is niet iets om over de telefoon te bespreken." En dan ben IK degene die het slechte nieuws moet krijgen. Wat dacht je ervan om toch maar een klein beetje met mij rekening te houden!?

Nee, het is als een relatie uit maken in een propvol restaurant: probeer de ander zoveel mogelijk op het slechte been te brengen, dan ben je er snel van af.

Ik vind het laf en laaghartig.

En eigenlijk ook wel te autistisch.